J-doradic.com เว็บ ดิกไทย – ญี่ปุ่น ดิกญี่ปุ่น – ไทย ที่ดีที่สุด
 |
พิธีจบการศึกษาของเด็กญี่ปุ่น 卒業式 |
|
เรื่องโดย ปาน ซัปโปโร |
|
|
เดือนมีนาคมถือเป็นเดือนสุดท้ายประจำปีของญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็นบริษัท |
|
คำว่า 卒業：そつぎょう sotsugyou หมายถึง การสำเร็จ ส่วนใหญ่ใช้ในเรื่องของการศึกษาเล่าเรียน คำว่า 式：しき shiki แปลว่า พิธี เมื่อเอามาต่อกับคำว่า 卒業 จึงกลายเป็น พิธีจบการศึกษา นั่นเอง |
|
ดิฉันมีลูกที่จบการศึกษาชั้นประถมปีที่ 6 ในปีนี้ จึงมีโอกาสได้เข้าร่วมพิธีจบการศึกษาของโรงเรียน ความจริงต้องพูดว่าต้องเข้าร่วมพิธีถึงจะถูก เพราะพิธีการพวกนี้ถือเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนที่เป็นพ่อแม่ทุกคน คนที่ไม่เข้า |
|
เมื่อไปถึงโรงเรียน ทางโรงเรียนให้ผู้ปกครองไปคอยอยู่ในห้องหนึ่ง เด็กชั้นประถม 6 ที่จะจบการศึกษาในปีนี้ มีทั้งหมดสามห้อง ก็จะให้ผู้ปกครองของเด็กแต่ละห้อง ๆ คอยแยกห้องกัน ห้องนี้ถูกแต่งกระดานดำ มีโน๊ตเล็กๆติดยู่ โน๊ตเหล่านั้นเป็นข้อความของเด็กนักเรียนแต่ละคน ซึ่งส่วนใหญ่เขียนคำขอบคุณ คนในครอบครัว เช่นพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ที่ดูแลเลี้ยงดูมาจนถึงวันนี้ เด็กบางคนก็เขียนถึงความประทับใจที่มีต่อโรงเรียนหรือเพื่อนฝูง ลูกสาวของดิฉันเขียนขอบคุณ พ่อแม่ และบอกว่ากำลังจะก้าวขึ้นไปยังชั้นมัธยมในวันข้างหน้า ต้องมีเรื่องที่ทำให้พ่อแม่เดือดร้อน วุ่นวายอีกมากมาย ก็ขอฝาก เนื้อฝากตัว โยะโระชิกุ ไว้ด้วย |
 |
 |
|
โน้ตความประทับใจของเด็กๆ บนกระดานดำ
|
|
|
พ่อแม่ผู้ปกครองที่มางานในวันนี้ ส่วนใหญ่คุณพ่อจะใส่สูท และบรรดาแม่ๆ จะใส่เสื้อผ้าที่เป็นลักษณะสีเข้ม ออกดำ เป็นชุดสูท หรือฟอร์มเคร่งขรึม ดูเหมือนไปงานศพของไทยมากกว่าที่จะเข้าพิธีแสดงความยินดีที่ลูกจบการศึกษา |
|
เมื่อถึงเวลาเข้าห้อง พิธี ยังไม่เริ่มพิธีอย่างเป็นทางการ ก็จะมีการถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก ซึ่งก่อนหน้านั้นจะมีจดหมาย โรงเรียนแนะนำเรื่องนี้มาก่อนแล้วว่าใครต้องการรูปจะมีการจองล่วงหน้าพร้อม ทั้งจ่ายเงินไปเลย (คงจะไม่มีครอบครัวไหน ไม่เอาแน่ๆ) ช่างภาพก็จะเป็นโปรมืออาชีพที่ทางโรงเรียนจ้างมาโดยเฉพาะเพื่องานพิธีสำคัญ การถ่ายรูปก็จะแยกชั้นเรียน องค์ประกอบของรูปคือเด็กนักเรียนในชั้น พ่อแม่ ครูประจำชั้น และครูใหญ่ ครูคนอื่นจะไม่เข้ามาเกี่ยวข้องในรูปนี้ |
|
เสร็จจากพิธีการถ่ายรูป ก็จะเข้าสู่พิธีจริงกันซะที นักเรียนทั้งหมดจะถูกให้ออกไปจากห้องพิธี เหลือแต่ผู้ปกครอง และครู (ที่ไม่ใช่ครูประจำชั้นของป. 6 ) รวมทั้งแขกพิเศษของโรงเรียนที่เชิญมาเป็นสักขีพยานในพิธีสำคัญ อาจจะเป็นผู้ใหญ่ ในที่ทำการไปรษณีย์ในเขตที่โรงเรียนอยู่ หรือผู้จัดการซุปเปอร์มาร์เก็ต หรือตัวแทนจากองค์การต่างๆ ที่โรงเรียนเคยได้รับ ความช่วยเหลือในกิจกรรมของนักเรียนร่วมกับองค์การนั้นระหว่างปี รวมไปถึงตัวแทน PTA ที่เป็นกรรมการจากสมาคม ผู้ปกครองของโรงเรียนด้วย |
|
หลังจากนั้นก็จะให้นักเรียนที่เป็นรุ่นน้อง ตั้งแต่ประถม 5-1 เข้ามานั่งประจำที่ที่ได้จัดไว้ให้ และต่อไปก็เป็น การเดินเข้าสู่พิธีของนักเรียนชั้นประถม 6 ทีละชั้นๆ โดยมีครูประจำชั้นเดินนำหน้านักเรียน มีการบรรเลงเปียโนไปพร้อมๆ กับเปิดเพลงจากเครื่องเสียงคลอรับกับจังหวะฝีเท้าของคนเดิน ผู้ที่อยู่ในห้องพิธีปรบมือต้อนรับให้เกียรติ นักเรียนที่กำลัง จะจบการศึกษา จะถูกจัดให้นั่งอยู่ในแถวหน้าที่สุดติดเวที ระยะห่างจากที่นั่งของผู้ปกครองและนักเรียนรุ่นน้องพอสมควร เห็นโดดเด่นว่าเป็นกลุ่มของผู้ที่จบเท่านั้น |
 |
|
ทุกคนลุกขึ้นยืนร้องเพลง พร้อมกับบรรยากาศเคร่งขรึม
|
|
ขั้นตอนของพิธี เป็นไปอย่างเคร่งขรึมเงียบกริบ มีการกล่าวเปิดงาน และเริ่ม พิธีแจกประกาศนียบัตรเป็นอันดับแรก จุดสนใจของพิธีนี้คือ โรงเรียนไม่ได้ ให้เด็กขึ้นไปรับประกาศนียบัตรแต่เพียงอย่างเดียว แต่ก่อนจะรับ จะมีการให้พูดว่า แต่ละคนมีความฝันของตัวเองอะไรบ้าง อยากเป็นอะไรเมื่อโตขึ้น ช่วงนี้ให้บรรยากาศสนุกๆกับผู้ปกครองและผู้ที่อยู่ในห้องพิธี เป็นอย่างมาก มีการกระซิบกระซาบวิจารณ์เด็กแต่ละคนเบาๆ ทำนองว่า บางคนสุดยอด หุ่นให้ เช่น บางคนบอกว่า โตขึ้นอยากเป็นโปรแกรมเมอร์บ้างล่ะ อยากเป็นนักบินบ้างล่ะ เด็กผู้หญิงบางคนอยากเป็นนางพยาบาล เป็นครู เป็นนักจัดดอกไม้ เป็นนักกีฬาทีมชาติ หรือแม้แต่อยู่ในวงการศิลปิน จบจากการรับประกาศนียบัตร ก็เป็นการอวยพรทีละคน เริ่มตั้งแต่ ครูใหญ่ และตัวแทน PTA ของโรงเรียนในปีนั้น |
 |
|
เด็กๆ ลุกขึ้นยืนพูดถึงอนาคตของตัวเอง
|
|
หลังจากนั้น แล้วเป็นการให้เด็กเก่ากับเด็กใหม่ ได้ร่ำลากัน โดยนักเรียนรุ่นพี่ที่กำลังจะจบ จะนั่งหันหน้ามาทางทุกคน (พวกเค้าจะหยิบเก้าอี้หันมาพร้อมกันอย่างเป็นระเบียบ) มีการยืนสลับกันกล่าวเหมือนเป็น บทละครที่ทุกคนซักซ้อมกันมา เป็นอย่างดี รุ่นน้องกล่าวอำลารุ่นพี่ แล้วร้องเพลงให้กำลังใจกับก้าวใหม่ที่จะออกจากโรงเรียนประถมแห่งนี้ไป ส่วนรุ่นพี่ก็ กล่าวอำลารุ่นน้อง และร้องเพลงให้รุ่นน้อง พวกแม่ๆที่บ่อน้ำตาตื้น ก็จะพากันซับน้ำตาความปิติ ความรู้สึกประทับใจ ตื้นตันใจ กันตอนนี้เป็นระยะๆ เพราะบรรยากาศมันให้ แล้วเพลงก็เนื้อหาซึ้งกินใจจริงๆ (พับเผื่อย... )
|
|
หลังจากนั้น แล้ว ก็เป็นการเสร็จสิ้นพิธีในห้องประชุมแห่งนี้ นักเรียนที่จบการศึกษา จะถูกนำโดยครูประจำชั้นเหมือน เมื่อตอนเข้ามาในห้องครั้งแรก เดินออกจากห้องพิธี และนักเรียนรุ่นน้องก็ตามออกไปทีละห้องๆจนหมด แต่ยังค่ะ...ยังไม่ จบง่ายๆ...เพราะยังมีรายการต่อกันที่ห้องเรียนอีก มีการร่ำลาครูประจำชั้นกันเป็นครั้งสุดท้าย พ่อแม่ต้องเข้าไปร่วมด้วย มีการให้เด็กถือดอกไม้คนละดอก ที่กรรมการห้อง (พวกแม่ๆ) จะเป็นคนจัดการไว้ล่วงหน้า และนำไปมอบให้ครูประจำชั้น เป็นการขอบคุณ ก่อนหน้านั้นครูประจำชั้นของห้องลูกดิฉันทำซึ้งกับลูกศิษย์เป็นครั้งสุดท้าย งัดเอากีต้าร์มาเล่นเพลงให้นักเรียน ฟังด้วย...ฮา...มาก... เพราะพี่แกเล่นผิดเล่นถูก สงสัยคงจะประหม่าจนเกลาสายกีตาร์ไม่ถูกเลย
|
 |
|
อาจารย์เล่นกีต้าร์ให้เด็กๆ ฟัง
|
|
ที่หน้าห้องเรียน มีการประดับด้วยรูปเหมือนของรุ่นพี่ป. 6 จากฝีมือของรุ่นน้อง ทั้งห้าชั้น คือแต่ละคนจะได้รับ รูปวาดคนละห้าใบ เช่นของลูกสาวของดิฉัน ก็จะมีรุ่นน้องตั้งแต่ ป. 1-5 วาดรูปเหมือน (ตามความคิดของเด็กคนนั้นๆ) เด็กทั้งห้าคนที่วาดให้นั้นจะเป็นเหมือนน้องระหัส ที่พี่ป. 6 คนนี้เคยช่วยเหลือ เคยทำกิจกรรมร่วมกัน ดูแล้วเออ...น่ารักดีแฮะ... |
|
เมื่อพิธีใน ห้องเรียนจบลง ดิฉันคิดว่าคงจะต่างคนต่างลาครู กลับบ้านกันได้ แต่สิ่งที่ทำให้ดิฉันรู้สึกประทับใจมาก คือ นักเรียนชั้นป. 6 จะอยู่ชั้นสามของตึกเรียน ซึ่งเป็นชั้นที่สูงที่สุด ครูประจำชั้นให้เด็กเข้าแถวหน้าห้อง แล้วเดินลง จากชั้นสามไปทีละชั้น ตั้งแต่ชั้นสองไปจนถึงชั้นหนึ่งมีนักเรียนรุ่นน้อง ยืนหน้าห้องเข้าแถวเป็นเส้นขนาน ปรบมือส่งรุ่นพี่ ทุกห้องที่เดินเรียงแถวตามหลังครูประจำชั้นมา ตลอดแนวไปจนถึงประตูโรงเรียนเลยทีเดียว (โรงเรียนญี่ปุ่นจะมีประตู กระจก ก่อนเข้าตัวอาคารเรียน หลังจากเข้าประตูใหญ่มาแล้ว ซึ่งประตูกระจกนี้ ถือเป็นประตูทางเข้าโรงเรียนที่แท้จริง)
|
|
สุดท้ายของสุดท้ายในพิธีนี้ คือ การที่ครูใหญ่ของโรงเรียนมาส่งนักเรียนแต่ละห้องที่หน้าประตูโรงเรียน กล่าวคำ อำลากับนักเรียน ให้พรอีกครั้ง และนักเรียนกล่าวคำขอบคุณเดินออกจากประตูกระจกไปแล้ว พิธีการของ 卒業式 สำหรับ เด็กชั้นประถม 6 ของโรงเรียนนี้ก็เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ แล้วหลังจากนั้นก็เป็นการถ่ายรูปเป็นที่ระลึกตามใจชอบแบบฟรีสไตล์ ตัวใครตัวมันหน้าโรงเรียน และแยกย้ายกันกลับบ้านไป |
พิธีการต่างๆใน วันนั้น คงเป็นควาประทับใจที่ไม่รู้ลืม สำหรับเด็กวัยประถมสุดท้ายของทุกคน รวมทั้งคนเป็นพ่อแม่ ผู้อยู่เบื้องหลังความเจริญเติบโตของลูก ไว้ถ้ามีเวลาดิฉันจะนำเรื่องพิธี (อีกแล้ว) เข้าโรงเรียนมัธยมต้น มาฝากกันในตอนต่อไป
